กค 0706/4510
10 พฤษภาคม 2547
มาตรา 41 วรรคหนึ่ง
67/32935
บริษัท ก. แจ้งว่า ประกอบกิจการผลิตและจำหน่ายกระเบื้องปูพื้นและกระเบื้องบุผนัง ภายใต้
ชื่อเครื่องหมายการค้า COTTO ขอหารือปัญหาภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา กรณีจ้างชาวต่างประเทศเป็น
ที่ปรึกษาของบริษัทฯ โดยมีข้อเท็จจริงว่า บริษัทฯ ทำสัญญาจ้าง Mr.A ชาวอิตาลีเป็นที่ปรึกษาของบริษัทฯ
ในการให้คำแนะนำการผลิตสินค้าและปรับปรุงการผลิตและการแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นจากการผลิต
สินค้า ทำสัญญาจ้างเป็นรายปี และในแต่ละปีภาษี Mr.A จะเข้ามาปฏิบัติงาน ตามสัญญาดังกล่าว ใน
ประเทศไทยไม่เกิน 180 วัน บริษัทฯ เข้าใจว่าเงินได้ที่ Mr.A ได้รับจากบริษัทฯ ตามสัญญาจ้าง
ดังกล่าวเป็นเงินได้พึงประเมินตามมาตรา 40(2) แห่งประมวลรัษฎากร และเป็นเงินได้จากกำไรธุรกิจ
ตามข้อ 7 แห่งอนุสัญญาระหว่างราชอาณาจักรไทยกับสาธารณรัฐอิตาลีเพื่อการเว้นการเก็บภาษีซ้อน
ดังนั้น หาก Mr.A ไม่มีสถานประกอบการถาวรในประเทศไทย จึงไม่ต้องเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา
ในประเทศไทย ตามข้อ 5 และข้อ 7 แห่งอนุสัญญาดังกล่าว ความเข้าใจของบริษัทฯ ถูกต้องหรือไม่
กรณีบริษัทฯ จ้าง Mr.A ชาวอิตาลี ซึ่งมีถิ่นที่อยู่ในประเทศอิตาลี เป็นที่ปรึกษาทางด้าน
การปรับปรุงและแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ทางด้านการผลิตสินค้า โดยทำสัญญาจ้างเป็นรายปี ตามข้อเท็จจริง
ข้างต้นนั้น เงินได้ที่ Mr.A ได้รับถือเป็นเงินได้ที่เกิดขึ้นเนื่องจากหน้าที่งานที่ Mr.A ทำในประเทศไทย
Mr.A มีหน้าที่เสียภาษีเงินได้ในประเทศไทยตามมาตรา 41 วรรคหนึ่ง แห่งประมวลรัษฎากร แต่
เนื่องจากเงินได้ดังกล่าวเป็นเงินได้ที่เข้าลักษณะเป็นบริการส่วนบุคคล ฉะนั้น เมื่อค่าตอบแทนนั้นจ่ายโดย
บริษัท เซรามิคอุตสาหกรรมไทย จำกัด ซึ่งเป็นผู้มีถิ่นที่อยู่ในประเทศไทย เงินค่าจ้างที่ปรึกษาของ Mr.A
ที่ได้รับจากการทำงานให้คำปรึกษาดังกล่าว อยู่ในบังคับต้องเสียภาษีเงินได้ในประเทศไทย ตามข้อ 14
วรรคสอง แห่งอนุสัญญาระหว่างราชอาณาจักรไทยกับสาธารณรัฐอิตาลี เพื่อการเว้นการเก็บภาษีซ้อนและ
ป้องกันการเลี่ยงการรัษฎากรในส่วนที่เกี่ยวกับภาษีเก็บจากเงินได้
