กค 0702(กม.10)/1377
26 มิถุนายน 2552
มาตรา 40(1) มาตรา 41 วรรคหนึ่ง มาตรา 50 มาตรา 65 ตรี (13) มาตรา 65 มาตรา 77/1(10) มาตรา 77/2 มาตรา 78/1(1) มาตรา 82/3 และมาตรา 86 แห่งประมวลรัษฎากร
72/36714
บริษัทฯ มีนโยบายให้สวัสดิการบริการที่พักตากอากาศแก่พนักงานของบริษัทฯ โดยได้กำหนดระเบียบ ปฏิบัติสำหรับการเข้าพักไว้เป็นลายลักษณ์อักษรอย่างชัดแจ้ง ซึ่งมิใช่เป็นกรณีที่บริษัทฯ พาพนักงานไปพักผ่อน ประจำปี และมิได้เข้าลักษณะเป็นการอบรมสัมมนาแต่อย่างใด แต่เป็นกรณีที่บริษัทฯ ทำข้อตกลงกับโรงแรมเพื่อ ให้พนักงานของบริษัทฯ เข้าใช้บริการของโรงแรม โดยโรงแรมจะเรียกเก็บค่าบริการรวมทั้งภาษีมูลค่าเพิ่มจาก บริษัทฯ เมื่อพนักงานไปใช้บริการ และเป็นกรณีที่บริษัทฯ เช่าบ้านพักตากอากาศเป็นรายปีเพื่อนำมาให้บริการแก่พนักงาน โดยบริษัทฯ ให้สิทธิพนักงานเข้าพักในโรงแรมได้ปีละ 3 ครั้ง ครั้งละ 1 ห้อง จำนวน 2 คืน หรือครั้งละ 2 ห้อง จำนวน 1 คืน แต่หากเข้าพักในบ้านพักตากอากาศ จะได้สิทธิปีละ 3 ครั้ง ครั้งละ ไม่เกิน 3 คืน ซึ่งการให้บริการ ทั้งสองกรณี บริษัทฯ จะเรียกเก็บเงินจากพนักงานดังนี้
1. บริษัทฯ จะเรียกเก็บเงินค่าที่พักจากพนักงานที่ใช้บริการโดยวิธีหักจากเงินเดือนในอัตราร้อยละ 1 ของเงินเดือน แต่ไม่เกิน 250 บาทต่อคืน สำหรับกรณีพนักงานใช้สิทธิเข้าพักบ้านพักตากอากาศ หรือไม่เกิน 300 บาท ต่อคืน สำหรับกรณีที่พนักงานใช้สิทธิเข้าพักโรงแรม และบริษัทฯ จะรวบรวมจำนวนเงินที่เรียกเก็บจากพนักงานที่ใช้สิทธิเข้าพักโรงแรมเพื่อนำส่งภาษีมูลค่าเพิ่มเดือนละครั้ง พร้อมทั้งออกใบกำกับภาษีในนามของพนักงานฝ่ายบุคคล เดือนละ 1 ฉบับ
2. ค่าเช่าที่พักและค่าบริการโรงแรมที่บริษัทฯ ถูกเรียกเก็บ บริษัทฯ นำไปถือเป็นรายจ่ายของบริษัทฯ และ ภาษีซื้อที่เกิดจากค่าที่พักดังกล่าว บริษัทฯ นำไปคำนวณภาษีมูลค่าเพิ่มทั้งจำนวน
3. บริษัทฯ ไม่ได้นำรายจ่ายค่าที่พักที่เกิดขึ้นไปรวมคำนวณเป็นประโยชน์เพิ่มของพนักงานที่ไปใช้บริการ
ตามสิทธิ เนื่องจากบริษัทฯ เห็นว่า มิใช่เป็นการให้เปล่า แต่เป็นสวัสดิการที่พนักงานได้ใช้บริการในราคาถูกเท่านั้น
1. กรณีที่บริษัทฯ ให้สิทธิพนักงานเข้าพักในบ้านพักตากอากาศและโรงแรม หากบริษัทฯ ได้กำหนดระเบียบเกี่ยวกับการให้สิทธิดังกล่าวเป็นลายลักษณ์อักษรไว้อย่างชัดแจ้ง เข้าลักษณะเป็นการให้สวัสดิการแก่พนักงานโดยทั่วไป รายจ่ายที่บริษัทฯ จ่ายให้แก่ผู้ให้บริการห้องพัก ถือเป็นรายจ่ายเพื่อกิจการโดยเฉพาะ จึงเป็นรายจ่ายที่สามารถนำมาถือเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิเพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคล ไม่ต้องห้ามตามมาตรา 65 ตรี (13) แห่งประมวล รัษฎากร และภาษีซื้อที่เกิดจากค่าที่พักดังกล่าวเป็นภาษีซื้อที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับการประกอบกิจการ บริษัทฯ มีสิทธิ นำมาหักในการคำนวณภาษีมูลค่าเพิ่ม ตามมาตรา 82/3 แห่งประมวลรัษฎากร
2. ค่าบริการโรงแรมส่วนที่บริษัทฯ ออกให้แก่พนักงานที่ใช้สิทธิเข้าพักดังกล่าว ถือเป็นประโยชน์เพิ่มของพนักงาน เข้าลักษณะเป็นเงินได้พึงประเมิน ตามมาตรา 40(1) แห่งประมวลรัษฎากร พนักงานต้องนำมารวมคำนวณเป็นเงินได้เพื่อ เสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา ตามมาตรา 41 วรรคหนึ่ง แห่งประมวลรัษฎากร และบริษัทฯ มีหน้าที่หักภาษี ณ ที่จ่าย ตามมาตรา 50 แห่งประมวลรัษฎากร
3. กรณีที่บริษัทฯ เรียกเก็บค่าเข้าพักบ้านพักตากอากาศและโรงแรมจากพนักงาน เข้าลักษณะเป็นเงินได้จาก กิจการหรือเนื่องจากกิจการ บริษัทฯ มีหน้าที่นำเงินได้ดังกล่าวมารวมคำนวณเพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคล ตามมาตรา 65 แห่งประมวลรัษฎากร
4. กรณีบริษัทฯ ทำข้อตกลงกับโรงแรม เพื่อให้พนักงานของบริษัทฯ เข้าใช้บริการของโรงแรม โดยโรงแรมเรียก เก็บค่าบริการจากบริษัทฯ เมื่อพนักงานไปใช้บริการ และกรณีบริษัทฯ เช่าบ้านพักตากอากาศเป็นรายปีเพื่อนำมาให้ บริการแก่พนักงาน ทั้งสองกรณีถือว่า บริษัทฯ เป็นผู้ให้บริการแก่พนักงาน อยู่ในบังคับต้องเสียภาษีมูลค่าเพิ่ม บริษัทฯ ต้องนำมูลค่าของบริการที่เรียกเก็บจากพนักงานมารวมคำนวณเป็นมูลค่าของฐานภาษี โดยความรับผิดในการเสียภาษี มูลค่าเพิ่มเกิดขึ้นเมื่อได้รับชำระค่าบริการ และบริษัทฯ มีหน้าที่ต้องจัดทำใบกำกับภาษีสำหรับการให้บริการทันทีที่ความรับผิดในการเสียภาษีมูลค่าเพิ่มเกิดขึ้น ทั้งนี้ ตามมาตรา 77/1(10) มาตรา 77/2 มาตรา 78/1(1) และมาตรา 86 แห่งประมวลรัษฎากร ประกอบกับข้อ 9 ของคำสั่งกรมสรรพากรที่ ป.90/2542 เรื่อง การเสียภาษีมูลค่าเพิ่ม และการหักภาษีเงินได้ ณ ที่จ่าย สำหรับการให้บริการเช่าอสังหาริมทรัพย์ ตามมาตรา 81(1)(ต) การโอนสิทธิการเช่าอสังหาริมทรัพย์ ตามมาตรา 77/1(8) และ (9) และการให้บริการ ตามมาตรา 77/1(10) แห่งประมวลรัษฎากร ลงวันที่ 29 ตุลาคม พ.ศ.2542
