กค 0706/9948
1 ธันวาคม 2549
กฎกระทรวง ฉบับที่ 186
69/34664
บริษัทฯ ประกอบกิจการเกี่ยวกับการผลิตและจำหน่ายเครื่องเสียง ปัจจุบันบริษัทฯ ได้หยุดประกอบ
กิจการดังกล่าว เนื่องจากกิจการประสบผลขาดทุนอย่างต่อเนื่องไม่สามารถดำเนินธุรกิจต่อไปได้อีก
บริษัทฯ มีนโยบายที่จะเลิกกิจการ และชำระบัญชีโดยผู้ชำระบัญชีบริษัทฯ ได้ร้องขอต่อศาลเพื่อให้มี
คำสั่งว่า บริษัทฯ ล้มละลายเนื่องจากมีทรัพย์สินไม่เพียงพอชำระหนี้สิน ตามมาตรา 1266 แห่งประมวล
กฎหมายแพ่งและพาณิชย์ บริษัทฯ จึงขอทราบว่า
1. กรณีบริษัทฯ ถูกศาลพิพากษาให้เป็นบุคคลล้มละลาย เจ้าหนี้ของบริษัทฯ แต่ละรายที่มียอดมูลหนี้
เกิน 500,000 บาทขึ้นไป ได้ยื่นคำขอรับชำระหนี้โดยบริษัทฯ ซึ่งเป็นลูกหนี้ถูกศาลพิพากษาให้เป็นบุคคล
ล้มละลายและได้มีการแบ่งทรัพย์สินของลูกหนี้ทั้งหมดแล้วตามข้อ 4(3) ของกฎกระทรวง ฉบับที่ 186
(พ.ศ. 2509) ออกตามความในประมวลรัษฎากร ว่าด้วยการยกเว้นรัษฎากร ลงวันที่ 11 มีนาคม พ.ศ. 2512
เจ้าหนี้ของบริษัทฯ สามารถจำหน่ายหนี้สูญของบริษัทฯ ได้ ถูกต้องหรือไม่
2. กรณีบริษัทฯ ถูกศาลพิพากษาให้เป็นบุคคลล้มละลาย เจ้าหนี้ของบริษัทฯ แต่ละราย ที่มียอดมูลหนี้
ไม่เกิน 500,000 บาท ได้ยื่นคำขอรับชำระหนี้และศาลได้มีคำสั่งรับคำขอรับชำระหนี้นั้นแล้วตามข้อ 5 (3)
ของกฎกระทรวง ฉบับที่ 186ฯ แล้ว เจ้าหนี้ของบริษัทฯ มีสิทธิจำหน่ายหนี้สูญของบริษัทฯ ได้ถูกต้องหรือไม่
การจำหน่ายหนี้สูญจากบัญชีลูกหนี้ในกรณีที่หนี้มีจำนวนเกิน 500,000 บาท ขึ้นไป ทั้งนี้ ไม่ว่าจะเป็น
หนี้ของลูกหนี้ในประเทศหรือต่างประเทศจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนด
ในข้อ 4 ของกฎกระทรวงฉบับที่ 186 (พ.ศ. 2534) ออกตามความในประมวลรัษฎากร ว่าด้วยการจำหน่าย
หนี้สูญจากบัญชีลูกหนี้ ลงวันที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2534
ดังนั้น กรณีผู้ชำระบัญชีของบริษัทฯ ยื่นคำร้องต่อศาลเพื่อให้มีคำสั่งว่า บริษัทฯ เป็นบุคคลล้มละลาย
กรณีจึงไม่เข้าเงื่อนไขตามกฎกระทรวง ฉบับที่ 186 (พ.ศ. 2534)ฯ ลงวันที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2534 ที่กำหนด
ให้เจ้าหนี้ที่จะทำการจำหน่ายหนี้สูญต้องฟ้องลูกหนี้ในคดีแพ่งด้วยตนเอง หรือเจ้าหนี้ดังกล่าวได้ยื่น
คำขอเฉลี่ยในคดีที่ลูกหนี้นั้นถูกเจ้าหนี้รายอื่นฟ้องในคดีแพ่ง
