กค 0702/949
2 กุมภาพันธ์ 2553
มาตรา 40(1) และมาตรา 41 วรรคหนึ่ง แห่งประมวลรัษฎากร
73/37124
บริษัทฯ ประกอบกิจการค้าก๊าซ LPG มีความประสงค์ที่จะไปลงทุนในประเทศจีน ปัจจุบันยังไม่ได้ ดำเนินการจัดตั้งสำนักงานขึ้นในประเทศจีน และยังไม่มีเงินได้จากการประกอบกิจการในประเทศจีน บริษัทฯ ได้ว่าจ้างบุคคลซึ่งมีสัญชาติจีนและถิ่นที่อยู่ในประเทศจีน เป็นพนักงานชั่วคราว เพื่อสำรวจตลาดเกี่ยวกับ ความต้องการของผู้ใช้ก๊าซ LPG ในประเทศจีน เป็นเวลา 1 ปี ไม่ได้เข้ามาทำงานในประเทศไทย ส่งข้อมูล โดยวิธี E-MAIL และโทรศัพท์ ลิขสิทธิ์ในข้อมูลเป็นของบริษัทฯ ไม่มีการทำสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษร บริษัทฯ ได้จ่ายค่าจ้างเป็นรายเดือน ในอัตราเดือนละ 100,000 บาท ชำระค่าจ้างเป็นเงินหยวน โดยให้ พนักงานของบริษัทฯ นำไปจ่ายที่ประเทศจีนทุกเดือน พนักงานไม่ได้นำเงินที่ได้รับเข้ามาในประเทศไทย
บริษัทฯ ขอหารือว่า กรณีบริษัทฯ ได้จ่ายเงินเดือนให้กับพนักงานซึ่งมีสัญชาติจีน และไม่ได้เข้ามาอยู่ในประเทศไทย บริษัทฯ มีหน้าที่ต้องหักภาษี ณ ที่จ่ายหรือไม่
กรณีเงินเดือนที่บริษัทฯ จ่ายให้แก่พนักงานซึ่งมีสัญชาติจีน และถิ่นที่อยู่ในประเทศจีน ในการสำรวจตลาด ในประเทศจีน เข้าลักษณะเป็นเงินได้พึงประเมินตามมาตรา 40(1) แห่งประมวลรัษฎากร ซึ่งเป็นเงินได้พึงประเมิน เนื่องจากกิจการของนายจ้างในประเทศไทย ตามมาตรา 41 วรรคหนึ่ง แห่งประมวลรัษฎากร เมื่อพนักงานดังกล่าว เป็นผู้มีถิ่นที่อยู่ในประเทศจีน มิได้เข้ามาทำงานในประเทศไทย เงินได้ที่พนักงานได้รับจากการทำงานในประเทศจีนนั้น ย่อมได้รับการยกเว้นภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา ตามข้อ 15 วรรคหนึ่ง ของความตกลงระหว่างรัฐบาลแห่งราชอาณาจักรไทย กับรัฐบาลแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน เพื่อการเว้นการเก็บภาษีซ้อน และการป้องกันการเลี่ยงการรัษฎากรในส่วนที่เกี่ยวกับ ภาษีเก็บจากเงินได้ ดังนั้น เมื่อบริษัทฯจ่ายค่าจ้างให้กับพนักงาน บริษัทฯ ไม่มีหน้าที่ต้องหักภาษี ณ ที่จ่าย ตามมาตรา 50(1) แห่งประมวลรัษฎากร
